Tradycyjne materiały na ogrodzenie

Drewno

Drewniane elementy ogrodzenia co kilka lat wymagają przeszlifowania i ponownego zabezpieczenia impregnatem lub farbą (fot. Andrewex)

Drewno to materiał łatwy w obróbce i montażu, ale wymagający systematycznej konserwacji preparatami chroniącymi przed wilgocią, promieniowaniem UV, ogniem, owadami i grzybami. Wykonuje się z niego całe ogrodzenie lub tylko przęsła. Najczęściej stosuje się deski, sztachety, lub okrąglaki. Mocuje się je przy użyciu gwoździ, wkrętów lub wodoodpornego kleju, układając pionowo, poziomo lub ukośnie.

Najczęściej, z racji łatwej dostępności i przystępnej ceny, do budowy parkanów używa się drewna sosnowego, świerkowego i olchowego. Trwałość ogrodzenia z tych gatunków drewna szacuje się na 20-30 lat. Dłuższą żywotność będzie mieć płot lub przynajmniej słupki postawione z twardej, odpornej na czynniki zewnętrzne, niestety dość drogiej, dębiny.

Płot należy zaimpregnować farbą - kryjącą lub transparentną.

Drewniane słupki powinny być tak posadowione, by nie miały bezpośredniego kontaktu z ziemią. Osadza się je zatem w różnego rodzaju uchwytach montażowych ze stali, kotwionych w ziemi lub betonowym cokole. Również wszelkiego rodzaju elementy łączące słupki z mocowaniami muszą być z tego samego materiału.

Alternatywą dla tradycyjnych ogrodzeń z drewna są ogrodzenia wytwarzane z gotowych paneli. Składają się z drewnianej ramy i wypełnienia o różnych wzorach, mają wysokość od 50 do 180 cm i szerokość od 100 do 180 cm. Można je kupić w komplecie ze słupkami z drewna, albo wypełniać nimi przestrzenie między słupkami metalowymi, betonowymi lub murowanymi. Gotowe panele zazwyczaj stawiane są z drewna zabezpieczonego ciśnieniowo, ale po kilku latach wymagają impregnacji. Duży ich wybór znajdziemy w supermarketach i składach budowlanych, centrach ogrodniczych lub bezpośrednio u prywatnych producentów.

Pręty stalowe lub aluminiowe

Ozdobne ogrodzenia metalowe, zwłaszcza w połączeniu z kamiennymi słupkami, stanowi efektowną dekorację posesji. Pasuje do tradycyjnej architektury (fot. Zakład Metalowy Wiliński)

Przęsła tworzą poziome metalowe elementy, do których przykręca się pionowe pręty z płaskowników lub kątowników o przekroju zamkniętym (jeśli wybierze się kształtowniki o przekroju otwartym, zamyka się je od góry specjalnym kapturkiem np. z tworzywa sztucznego). Przęsła mocuje się między słupkami metalowymi, betonowymi lub murowanymi.

Ogrodzenia z elementami ręcznie kutymi z prętów metalowych są najdroższe, ponieważ tego rodzaju wyroby rzemieślnicze zalicza się do kowalstwa artystycznego. Zamawia się je w zakładach kowalskich według wzorów zaoferowanych na miejscu albo przedkładając własny projekt. Ogrodzenia spawane z prętów lub kształtowników stalowych wykonują ślusarze. W sprzedaży znajdują się również przęsła gotowe, odlewane z metalu, imitujące ręcznie kute wyroby. Są powtarzalne, ale tańsze.

Kamień polny, ciosany, łupany

Lity mur wygląda masywnie, więc by nie był elementem zbyt dominującym, często obsadza się go zielenią i otacza nim tylko duże posesje, bo na mniejszych działkach może stwarzać przytłaczające wrażenie. Z kamieni, układanych na zaprawie cementowo-wapiennej (stosując zasadę wiązania murarskiego), można zbudować różne rodzaje muru, zestawiając kamienie w rozmaity sposób (mur dziki, cyklopowy, mozaikowy, rzędowy), w zależności od ich kształtu i sposobu obróbki.

Cegły

Szczególnie w przypadku klinkieru trzeba uważać, żeby nie pobrudzić go zaprawą. Nawet po starannym oczyszczeniu, na murze mogą pojawiać się plamy (fot. Röben)

Ogrodzenie może być pełne albo ażurowe. Pierwsze wznosi się z cegły zwykłej i tynkuje, albo z klinkierowej lub silikatowej, pozostawiając bez tynkowania. Drugie natomiast można wykonać tylko z cegły klinkierowej lub silikatowej. Cegły układa się na zaprawę cementową lub cementowo-wapienną. Do murowanych słupków przeważnie mocuje się przęsła z metalu lub drewna.

Spoiny pomiędzy cegłami muszą dobrze wypełnić przestrzenie, co uniemożliwi wsiąkanie wody opadowej w cegły.

Joanna Dąbrowska