2022-05-19 11:00:00 
Odpowiednie rozplanowanie
Powierzchnia tarasu powinna być równa, aby stabilnie można było ustawić na niej meble ogrodowe. Nie może też zatrzymywać wody gruntowej. Taras najlepiej budować według projektu, w którym oprócz jego wymiarów i kształtu należy uwzględnić właśnie sposób odwodnienia czy wzór, w jaki ułożymy płytki lub kostkę brukową.
Tarasy na gruncie, nazywane też naziemnymi, całą powierzchnią spoczywają na gruncie. Nie wymagają budowania konstrukcji podtrzymującej płytę tarasu, dzięki czemu doskonale wtapiają się w ogród.
To, czy taras stanie się naszym ulubionym miejscem wypoczynku, w znacznym stopniu zależy od jego usytuowania i wielkości. Najlepiej zaplanować go już na etapie projektowania domu, bo ukształtowanie bryły budynku wpływa na lokalizację, metraż, kształt i możliwość zadaszenia tarasu.
Jeśli w tym letnim pokoju będziemy przyjmować gości, warto zadbać o jego bliskie sąsiedztwo z kuchnią. Istotne jest też usytuowanie względem stron świata: taras od południa i zachodu będzie silnie nasłoneczniony i konieczne będzie jego ocienianie, od strony wschodniej słońcem będziemy się cieszyć tylko do południa, a od strony północnej - możemy liczyć jedynie na rozproszone światło.
Taras zlokalizujmy jak najdalej od ulicy, głównego wejścia do domu i śmietnika, w miejscu niewidocznym dla sąsiadów, ale z atrakcyjnym widokiem na ogród. Jeśli to możliwe, zbudujmy przestronny taras - na ustawienie kompletu mebli ogrodowych potrzebujemy bowiem minimum 2,5 × 2,5 m, a warto też pomyśleć o miejscu na leżak, huśtawkę czy rośliny w donicach. Pamiętajmy, że murowany grill lub kominek musi się znajdować przynajmniej 140 cm od stołu.
Czy taras naziemny wymaga pozwolenia?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami Prawa budowlanego nie wymaga pozwolenia ani zgłoszenia taras naziemny o powierzchni do 35 m2. Natomiast budowę tarasu o wielkości powyżej 35 m2 należy zgłosić w odpowiednim urzędzie.
Minimalna odległość budynku z tarasem od granicy sąsiedniej działki powinna wynosić 1,5 m. Jeżeli tak nie jest, to sąsiad musi wyrazić zgodę na piśmie.
Taras naziemny na różne sposoby
Tarasy na gruncie mogą mieć nawierzchnię trawiastą, żwirową lub może być to utwardzone podłoże (taras budowany w technologii na sucho) wyłożone kostką albo płytami kamiennymi bądź betonowymi, brukiem drewnianym czy betonową imitacją podkładów kolejowych. Taras na gruncie może też tworzyć monolityczna płyta betonowa z okładziną, np. z płytek ceramicznych (tzw. metoda na mokro).
Taras trawiasty i żwirowy
Podłożem pod taras trawiasty lub żwirowy powinien być piasek gliniasty z dużą ilością kamieni stabilizujących podłoże. Glina i ił natomiast łatwo ulegają rozmyciu po intensywnych opadach, a piasek stanowi zbyt suche podłoże pod trawę. Ziemię należy zagęszczać warstwami grubości 20-30 cm.
Jeśli kąt nachylenia brzegów tarasu jest większy niż 45°, zabezpieczamy je murkami oporowymi, jeśli są mniej strome - w przypadku tarasu żwirowego użyjmy krawężników. Taras trawiasty o łagodnie opadających brzegach nie wymaga umocnienia.
Taras na gruncie w technologii na sucho
W przypadku tarasu budowanego tzw. metodą na sucho ważne jest staranne przygotowanie warstw podbudowy, która decyduje o stabilności nawierzchni oraz przesiąkliwości gruntu. Szczególnie istotne jest dokładne zagęszczenie poszczególnych warstw, ponieważ zapobiegnie ono zapadaniu się nawierzchni tarasu.
Materiały wykończeniowe, które mamy tu do wyboru (kostka brukowa czy płyty betonowe lub kamienne), to materiały stosowane także na ogrodowe ścieżki i podjazdy. Umożliwiają więc takie samo wykończenie tarasu, jak i pozostałych nawierzchni czy schodów, ale najlepiej prezentują się na tarasach na poziomie gruntu. Pamiętajmy, że w ogrodzie nie należy stosować podkładów kolejowych pochodzących z rozbiórki torów, ponieważ wydzielają drażniący zapach (lepiej kupić ich betonową imitację), a bruk drewniany musi być zaimpregnowany.
Taras na gruncie w technologii na mokro
Droższy i trudniejszy do wykonania od tarasu w technologii na sucho jest taras na betonowej płycie. Przygotowując pod niego podłoże, najpierw usuwamy humus i grunt rodzimy, a następnie układamy i ubijamy kolejno warstwę kruszywa (ok. 30 cm) i piasku (grubość warstwy dostosowujemy do tego, na jakim poziomie ma się znajdować taras).
W dalszej kolejności wylewamy 10 cm warstwę betonu klasy C 8/10 i kładziemy izolację z papy, folii lub specjalnej zaprawy. Następnie wykonujemy warstwę spadkową grubości ok. 8 cm z betonu klasy C 16/20. W obydwu płytach betonowych tworzymy szczeliny dylatacyjne w odstępach ok. 3 cm. Przed ułożeniem płytek beton pokrywamy izolacją, np. z płynnej folii.
Taras na płycie betonowej wykańczamy najczęściej płytkami ceramicznymi, które umożliwiają wykonanie takiej samej posadzki w domu i na tarasie. Pamiętajmy, że płytki stosowane na zewnątrz muszą być jednak mrozoodporne. Do wyboru mamy gres, klinkier i terakotę. Płytki mają różną grubość, dlatego wybierzmy je, zanim przystąpimy do prac - dzięki temu będziemy mogli tak dobrać grubość podbudowy, by po wykończeniu posadzka tarasu była na tym samym poziomie co posadzka w domu.
Budowa tarasu na gruncie metodą na sucho
Wykonanie tarasu naziemnego o utwardzonej nawierzchni nie powinno zająć więcej niż 2 dni. Poniżej opisujemy sposób i kolejność wykonywania poszczególnych prac.
1. Korytowanie i ułożenie warstwy piasku
Po zaznaczeniu w terenie miejsca pod taras (najprościej zrobić to za pomocą kołków i sznurka) usuwamy w jego obrębie humus i grunt rodzimy na głębokość 20-30 cm i wyrównujemy powierzchnię. Następnie układamy warstwę piasku ze spadkiem 0,5-3%, którą kilkakrotnie zagęszczamy mechanicznie (można w tym celu wypożyczyć zagęszczarkę).
2. Umocnienie brzegów tarasu
Na tym etapie należy przystąpić do umocnienia krawędzi tarasu. Do wyboru mamy następujące rodzaje obrzeży:
- palisady drewniane lub betonowe;
- specjalne obrzeża betonowe lub z surowców wtórnych;
- krawężniki;
- pustaki z kanałami, które można wypełnić ziemią i zasadzić w nich rośliny.
Krawężniki i pustaki wymagają osadzenia w podsypce piaskowej stabilizowanej cementem (tzw. suchy beton - 25 kg cementu, czyli jeden worek, na 10 m2 powierzchni), co oznacza, że w miejscu, gdzie mają znajdować się tego typu obrzeża, wykop pod taras trzeba nieco pogłębić.
3. Ułożenie geowłókniny
Kolejnym elementem podbudowy jest geowłóknina układana na piasku, która tworzy warstwę separacyjno-filtracyjną. Ułożenie geowłókniny pomoże utrzymać taras w czystości - parująca woda nie będzie powodowała wydostawania się nieczystości z gruntu.
4. Wykonanie warstwy piasku z cementem
Na geowłókninie ponownie układamy warstwę piasku (10-20 cm), tym razem zmieszanego na sucho z cementem (25 kg cementu na 5 m2 powierzchni). Cement rozsypujemy na piasku i mieszamy z nim za pomocą grabi (na dużej powierzchni wygodniej będzie użyć glebogryzarki), a następnie ubijamy.
5. Ułożenie kruszywa
Teraz możemy przystąpić do wykonania 10-20 cm warstwy nośnej z kruszywa łamanego (frakcja 0–31,5 mm). Jeśli taras ma być podwyższony z kilku 10-20-centymetrowych warstw kruszywa, wykonujemy nasyp. Każdą warstwę po ułożeniu należy zagęścić.
6. Rozsypanie odsiewek kamiennych
Ubite kruszywo obsypujemy odsiewkami kamiennymi (frakcja 0-7 mm) na grubość 3-4 cm. Tej warstwy nie trzeba zagęszczać.
7. Wykończenie nawierzchni tarasu
Na tak przygotowanym podłożu możemy układać kostkę brukową bądź płyty kamienne lub betonowe. Trzeba pamiętać o zachowaniu 5-15-milimetrowych odstępów pomiędzy elementami nawierzchni. Różnice wysokości między kostkami czy płytami wyrównuje się za pomocą gumowego młotka (jeśli nawierzchnia jest w jasnym kolorze, używamy białego młotka, czarny może zostawić trudne do usunięcia ślady).
8. Impregnacja płyt lub kostki
Jeżeli przewidujemy impregnację elementów nawierzchni, wykonujemy ją przed przystąpieniem do fugowania. Impregnacja zabezpieczy powierzchnię, zmniejszając jej chłonność.
9. Fugowanie
Na koniec powierzchnię tarasu zasypujemy drobnym piaskiem płukanym (frakcja 0-2 mm) i rozprowadzamy go szczotką, aż szczeliny między elementami nawierzchni całkowicie się wypełnią.
Opracowanie: Klaudia Tomaszewska
Zdjęcie otwierające: Lilianna Jampolska
Komentarze